“De enige zekerheid, dat we doodgaan, proberen we in het leven op alle mogelijke manieren niet te erkennen”

Esther de Bruin
Office- & Ledenmanager

Het enige waar we zeker van zijn in het leven is dat we doodgaan. En die enige zekerheid proberen we tijdens het leven op alle mogelijke manieren niet te erkennen. Het geeft juist rust als je de dood erkent. Daarom mag er van mij veel meer en ook veel opener gesproken worden over de dood. Zowel voor, tijdens en vooral na een overlijden.

In mijn rol als Office Manager ondersteun ik mijn collega’s in het regelen en uitzoeken van alles wat nodig is om de vereniging verder vooruit te helpen. Vaak als basiszaken geregeld zijn, kan de creativiteit stromen en komen er mooie ideeën over hoe we nabestaanden nog beter kunnen bieden wat nodig is om te leven met verlies.

Ik ben niet voor niets bij de vereniging terecht gekomen. Ik ben altijd geïntrigeerd geweest door de dood. En ik ben nieuwsgierig naar hoe mensen hun eigen uitvaart voor zich zien. Voor mij was dat de reden dat ik een aantal maanden wilde helpen bij nachtelijke overbrengingen en om mijn diploma als uitvaartverzorger te halen. Ik wilde een kijkje nemen in de keuken zodat ik beter wist waar we over praten als het over de dood gaat. Ik wil graag het taboe op de dood en alles wat daarmee te maken heeft doorbreken. Ik gun het mensen zo dat ze door de dood te zien zoals ze is het leven en de mensen om hen heen anders kunnen waarderen. Daardoor kunnen mensen op een passende manier afscheid nemen van elkaar als de tijd daar is en de mogelijkheid geboden wordt. En na het overlijden kunnen we elkaar beter ondersteunen en de overledenen met elkaar blijven herinneren.

De schrijver Terry Pratchet zei het zo mooi: “Do you not know that a man is not dead while his name is still spoken?” Het zou mooi zijn als we met elkaar de verhalen kunnen delen over alle lieve mensen die we moeten missen.

Praat over ze, lach tegen ze, en misschien lachen ze ergens een beetje met ons mee!